فیلم تو و من

نوع مطلب: اجتماعی ،

زیاد که فرصت فیلم دیدن نداریم ولی گه گداری به برکت این اتوبوس های جدید تلویزیون دارافتخارب نسیبمان می شود و فیلم های تولید سینمای کشورمان را می بینیم و البته خیلی وقت ها از دیدنش پشیمان.

از وضع فجیع و اسف بار آرایش و پوشش مردان و زنان در سینما که بگذریم، تازگی ها دیده شده است که حریم محرم و نامحرمی هم دیگر اهمیت نداشته باشد.

"یه حبه قند" رو که میدیدم با تمام نقاط قوت و زیبایی هایش اما این نکته قابل توجه، نظرم را جلب کرد و باعث شد در بقیه فیلم ها هم به این موضوع توجه کنیم.

اینقدر این حریم شکستن ها واضح شده که دیگر لازم نیست سکانس هایی از فیلم ها را مثال بیاورم.

نقاط ضعفی هست در سینمای ما که دینی و ایرانی بودن سینمایمان را زیر سوال می برد مثل کراوات بستن- آدم های باکلاسی سرمایه دارد- استفاده از موسیقی مبتذل- آرایش و پوشش نامناسب - جلو دادن و الگو کردن آدم های مغرور - ارتباط نامحرم (دختر و پسر) قبل از ازدواج و بدون ازدواج و عشق های خیابانی و...

آدم یه جوری میشه وقتی این فیلم ها رو میبینه